Palodent® V3

Iatrogene schade verwijst naar elke negatieve aandoening bij een patiënt als gevolg van behandeling door een arts.² Onderzoeken hebben aangetoond dat de clinici bij 70% of meer van klasse II-restauraties de aangrenzende tand met de boor raakt tijdens de voorbereiding – een uitstekend voorbeeld van iatrogene schade.³ Wanneer de boor de aangrenzende tand raakt, wordt het tandoppervlak ruwer en ontstaat er een gebied waar bacteriën zich gemakkelijker kunnen verzamelen en cariës kunnen vormen. Om te voorkomen dat de aangrenzende tand wordt geraakt, besteden clinici meer tijd aan het langzaam en zorgvuldig voorbereiden van de tand. Om de extra tijd en het risico op iatrogene schade te vermijden, wordt aanbevolen om een interproximale bescherming te gebruiken om de aangrenzende tand te beschermen.³ Hierdoor kunt u zich zonder zorgen sneller voorbereiden en tegelijkertijd het juiste doen voor uw patiënten.

Dit kan worden vermeden door het gebruik van de WedgeGuard.

Wanneer restauratieproducten op harsbasis worden gebruikt, is isolatie cruciaal voor het eindresultaat. Als het restauratieveld wordt gecontamineerd door vocht, kan dit gevolgen hebben voor de fysieke eigenschappen en het uiteindelijke succes van de restauratie. De mogelijkheid om isolatie te realiseren en te behouden hangt af van een aantal factoren, zoals: mondhygiëne van de patiënt, locatie van de restauratie, irritatie van het weefsel rond het restauratieveld en de door het matrixsysteem geboden afsluiting.⁴

Hoewel u geen invloed kunt uitoefenen op het feit dat de patiënt niet flost, of dat isolatie in het posterieure gedeelte (waar 74% van alle directe restauraties wordt uitgevoerd) moeilijker is, hebt u wél enige invloed op de mate waarin omliggend weefsel tijdens de procedure wordt geïrriteerd, en hoe goed het restauratieveld wordt afgesloten tegen vocht uit de omgeving.^4,5

Dat is beheersbaar door het gebruik van een gecontoureerde matrix en wig.

Een passend contact en contour realiseren betekent dat de behandelde tand licht contact maakt met de aangrenzende tand ter hoogte van het middelste derde deel, en een natuurlijke, convexe contour heeft. Een open of onjuist geplaatst/gevormd interproximaal contact kan leiden tot een fractuur, evenals voedselimpactie in de interproximale ruimte, wat kan leiden tot parodontale ontsteking, botverlies en terugkerende cariës.⁶

Kan worden vermeden door het gebruik van een matrixband en een retentiering.